कशाला जगासमोर प्रेम मांडायचे ? ते मनातच आपण ठेवू. मुकेपणाने मनातले बोलू. डाळिंबाचे फळ फोडले तर आत हजारो दाणे भरलेले असतात. वरून किती सुकलेले दिसते. तसे आपले प्रेम वरून बोलण्या-चालण्यात दिसणार नाही. परंतु हृदयात आपण एकमेकांशी गोड बोलू.
जोपर्यंत भाऊ आहे तोपर्यंत बहिणीला आधार वाटतो. दिवाळी आली की चोळीबांगडी तो पाठवतो. श्रीमंत असेल तर चोळीला मोती लावून पाठवतो :
चोळी शिव रे शिंप्या मोती लाव शिवणीला
चोळी जाते बहिणीला दूरदेशा ॥
“अशी सुंदर चोळी यावी. परंतु कुंकवाची पुडी दिसत नाही. सासरची माणसे बोलू लागतात. 'काय बाई रीत तरी-” परंतु कावरीबावरी झालेली बहीण म्हणते :
“चोळीयेची घडी कुंकवावीण धाडी
असें नाहीं पडली पुडी कोठें तरी ॥”
पुडी पडली असेल. भावाची ती बाजू घेते. श्रीमंत भाऊ मोती लावून चोळी पाठवतो. गरीब भावाने काय करावे ? गरीब भाऊ खण कोठून घेणार ? परंतु गरीब भाऊ डोक्याचा रूमाल फाडतो. त्याची चोळी करून धाडतो. बहिणीचे हृदय भरून येते. ती म्हणते :
भाऊ चोळी शिवी शिवी आपल्या रूमालाची
धन्य तुझ्या इमानाची भाईराया ॥
अशा भावासाठी बहीण काय करणार नाही ?
माझें की आयुष्य कमी करून मारुती
घाल शंभर पुरतीं भाईरायाला ॥
माझ्या आयुष्याचा भाईराया तुला शेला
उरल्याची चोळी तुला वयनीबाई ॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
आमच्या टेलिग्राम ग्रुप वर सभासद व्हा. इथे तुम्हाला इतर वाचक आणि लेखकांशी संवाद साधता येईल. 
Books related to स्त्रीजीवन
