भावजयीचे वर्तन पाहून बहिणीला वाईट वाटते. आपल्या भावाला वैनी बोलते हे पाहून बहीण कष्टी होते :
गोर्‍ये भावजयी नको बोलू एकामेकी
हळुवार भाईराया चंद्र कोमेजेल एकाकी ॥
गोर्‍ये भावजयी किती उर्मट बोलणें
मन दुखवीलें माझ्या भावाचें कोवळें ॥
गोर्‍ये भावजयी किती बोल रागाचे
फूल कोमजलें देवा शिवशंकराचें ॥
गोर्‍ये भावजयी किती बोल अहंतेचे
फूल कोमेजलें भाईराय ममतेचें ॥
वैनी उभ्या उभ्या कुंकू लावते. नीट बसून प्रेमाने सौभाग्यतिलक लावीत नाही. कपाळीच्या कुंकवाची सुध्दा वैनी अशी हयगय करते हे पाहून बहिणीचे हृदय चरकते. ती म्हणते :
वैनीबाई भावजये नको उभ्याने कुंकू लावू
नवसाचा माझा भाऊ किती सांगूं ॥
घरी दोन दिवस बहिणी आलेल्या. भावाला वाटते कौतुक करावे. परंतु त्याच्या पत्‍नीला राग येतो. बहिणी कशाला लुटायला आल्या असे ती म्हणते :
भाऊ ग म्हणती आल्या बहिणी भेटीला
भावजया ग म्हणती आल्या नणंदा लुटीला ॥
भाऊ ग म्हणती बहिणीला द्यावा पाट
भावजया ग म्हणती धरा नणंदा आपुली वाट ॥
बहिणी मनी म्हणतात, “आपण वैनीपासून अपेक्षा तरी का करावी ? किती झाले तरी परक्या घरून ती आलेली :”
माउलीची माया काय करील भावजयी
पाण्यावीण जाईजुई सुकतील ॥
आईबापांच्या राज्यांत खाल्या दुधावरल्या साई
भावजयांच्या राज्यांत ताक घेण्या सत्ता नाहीं ॥
