पुण्णिका ह्मणाली:-
कोनु के इदमक्खासि अजानन्तस्सजानको।
दकाभिसेचना नाम पापकम्मा पमुच्चति ।।१।।
सग्गं नून गमिस्सन्ति सब्बे मंडूककच्छपा।
नागा च सुसुमारा च ये चञ्ञे उदके चरा।।२।।
ओरब्भिका सूकरिका मच्छिका मिगबंधका।
चोरा च वज्झघाता च ये चञ्ञो पापकम्मिनो।।
दकाभिसेचना तेपि पापकम्मा पमुच्चरे।।३।।
(१) हे ब्राह्मणा, स्नानानें पापापासून मुक्त होतो हें तुला अजाणाला कोणी अजाणानें सांगितलें? (२) बेडुक, कांसव, सर्प, मगर इत्यादि पाण्यांत राहणारे सर्व प्राणी स्वर्गासच जाणार आहेत काय? (३) बकरे मारणारे, डुकरें मारणारे, मासे मारणारे कोळी, पारधी, चोर, फांशीची शिक्षा झालेले मनुष्य हे आणि दुसरे पापी लोक स्नानानेंच पापकर्मांपासून मुक्त होतील काय?
सचे इमा नदियो ते पापं पुब्बे कतं वहुं।
पुञ्ञपिमा वहेय्युं ते तेन त्वं परिबाहिरो।।४।।
यस्स ब्राह्मणत्वं भीतो सदा उदकमोतरि।
तमेव ब्रह्मे मा कासि मा ते सीतं छबिं हने।।५।।
(४) हे ब्राह्मणा ह्या नद्या जर तुझें पाप वाहून नेतील, तर त्याबरोबर पुण्यहि वाहून नेतील. मग पुण्यालहि तूं मुकशील।
(५) ह्मणून हे ब्राह्मणा, ज्या पापाच्या भयानें तूं नित्य ह्या पाण्यांत उतरतोस, तेंच पाप तूं करूं नकोस, व्यर्थ थंडीनें तुझ्या अंगाला बाधा कां करून घेतोस?
हा पुण्णिकेचा उपदेश ऐकून ब्राह्मण संतुष्ट होऊन एक वस्त्र घेऊन तिजपाशीं आला, आणि तिला ह्मणाला:- “भवति पुण्णिके, कुमार्गापासून सन्मार्गाकडे तूं मला वळविलेंस; ह्मणून हे वस्त्र मी तुला देतों.”
पुण्णिका ह्मणाली:-
तुह्मेव साटको होतु नाहमिच्छामि साटकं।
सचे भायसि दुक्खस्स सचे ते दुक्खमप्पियं।।
माकासि पापंक कम्मं अवि वा यदि वा रहो।।१।।
सचे च पापकं कम्मं करिस्ससि करोसि वा।
न ते दुक्खा पमुत्यत्थि उपेच्चापि पलायतो।।२।।
सचे भायसि दुक्खस्स सचे ते दुक्खमप्पियं।
उपेहि बुध्दं सरणं धम्मं संघं च तादिनं।।
समादियाहि सीलानि तं ते अत्थाय हेहिति।।३।।
(१) हे ब्राह्मणा, तुझें वस्त्र तुझ्याच जवळ ठेव. मी तें इच्छित नाहीं. तूं जर दु:खास भितोस. तुला तर दु:ख अप्रिय आहे, तर एकांतीं किंवा लोकांतीं पापकर्म करूं नकोस. (२) जर तूं पापकर्म करीत आहेस, किवा करशील, तर कोठेंही पळून गेलास तरी दु:खापासून तुझी मुक्तता होणार नाहीं। (३) जर तूं दु:खाला भितोस, दु:ख जर तुला अप्रिय आहे, तर तूं बुद्धाल शरण जा, धर्मांला शरण जा आणि त्या संघाला शरण जा. शीलाचे नियम पाळ. ह्यानेंच तुझें हित होईल.”
ह्या उपदेशानें तो ब्राह्मण बौद्धमतानुयायी झाला पुढें तो मोठा साधु झाला. तेव्हां त्यानें हे उद्रार काढिले.
ब्रह्मबंधु पुरे आसिं अज्जह्मि सच्चब्राह्मणो।
तेविज्जो वेदसंपन्नो सोत्थियो चह्मि न्हातको।।
पूर्वीं मी केवळ नांवाचा ब्राह्मण होतों. परंतु आतां मी खरा ब्राह्मण झालों, कारण आतां मी त्रैविद्य ( बौद्धधर्मांत सांगितलेल्या तीन विद्या जाणणारा) आहें, मी वेदसंपन्न (ज्ञानसंपन्न) आहें, मी पुरोहित (स्वस्तिसुखाचा लाभी) आहें, मी स्नातक (मुक्त) आहें।
कोनु के इदमक्खासि अजानन्तस्सजानको।
दकाभिसेचना नाम पापकम्मा पमुच्चति ।।१।।
सग्गं नून गमिस्सन्ति सब्बे मंडूककच्छपा।
नागा च सुसुमारा च ये चञ्ञे उदके चरा।।२।।
ओरब्भिका सूकरिका मच्छिका मिगबंधका।
चोरा च वज्झघाता च ये चञ्ञो पापकम्मिनो।।
दकाभिसेचना तेपि पापकम्मा पमुच्चरे।।३।।
(१) हे ब्राह्मणा, स्नानानें पापापासून मुक्त होतो हें तुला अजाणाला कोणी अजाणानें सांगितलें? (२) बेडुक, कांसव, सर्प, मगर इत्यादि पाण्यांत राहणारे सर्व प्राणी स्वर्गासच जाणार आहेत काय? (३) बकरे मारणारे, डुकरें मारणारे, मासे मारणारे कोळी, पारधी, चोर, फांशीची शिक्षा झालेले मनुष्य हे आणि दुसरे पापी लोक स्नानानेंच पापकर्मांपासून मुक्त होतील काय?
सचे इमा नदियो ते पापं पुब्बे कतं वहुं।
पुञ्ञपिमा वहेय्युं ते तेन त्वं परिबाहिरो।।४।।
यस्स ब्राह्मणत्वं भीतो सदा उदकमोतरि।
तमेव ब्रह्मे मा कासि मा ते सीतं छबिं हने।।५।।
(४) हे ब्राह्मणा ह्या नद्या जर तुझें पाप वाहून नेतील, तर त्याबरोबर पुण्यहि वाहून नेतील. मग पुण्यालहि तूं मुकशील।
(५) ह्मणून हे ब्राह्मणा, ज्या पापाच्या भयानें तूं नित्य ह्या पाण्यांत उतरतोस, तेंच पाप तूं करूं नकोस, व्यर्थ थंडीनें तुझ्या अंगाला बाधा कां करून घेतोस?
हा पुण्णिकेचा उपदेश ऐकून ब्राह्मण संतुष्ट होऊन एक वस्त्र घेऊन तिजपाशीं आला, आणि तिला ह्मणाला:- “भवति पुण्णिके, कुमार्गापासून सन्मार्गाकडे तूं मला वळविलेंस; ह्मणून हे वस्त्र मी तुला देतों.”
पुण्णिका ह्मणाली:-
तुह्मेव साटको होतु नाहमिच्छामि साटकं।
सचे भायसि दुक्खस्स सचे ते दुक्खमप्पियं।।
माकासि पापंक कम्मं अवि वा यदि वा रहो।।१।।
सचे च पापकं कम्मं करिस्ससि करोसि वा।
न ते दुक्खा पमुत्यत्थि उपेच्चापि पलायतो।।२।।
सचे भायसि दुक्खस्स सचे ते दुक्खमप्पियं।
उपेहि बुध्दं सरणं धम्मं संघं च तादिनं।।
समादियाहि सीलानि तं ते अत्थाय हेहिति।।३।।
(१) हे ब्राह्मणा, तुझें वस्त्र तुझ्याच जवळ ठेव. मी तें इच्छित नाहीं. तूं जर दु:खास भितोस. तुला तर दु:ख अप्रिय आहे, तर एकांतीं किंवा लोकांतीं पापकर्म करूं नकोस. (२) जर तूं पापकर्म करीत आहेस, किवा करशील, तर कोठेंही पळून गेलास तरी दु:खापासून तुझी मुक्तता होणार नाहीं। (३) जर तूं दु:खाला भितोस, दु:ख जर तुला अप्रिय आहे, तर तूं बुद्धाल शरण जा, धर्मांला शरण जा आणि त्या संघाला शरण जा. शीलाचे नियम पाळ. ह्यानेंच तुझें हित होईल.”
ह्या उपदेशानें तो ब्राह्मण बौद्धमतानुयायी झाला पुढें तो मोठा साधु झाला. तेव्हां त्यानें हे उद्रार काढिले.
ब्रह्मबंधु पुरे आसिं अज्जह्मि सच्चब्राह्मणो।
तेविज्जो वेदसंपन्नो सोत्थियो चह्मि न्हातको।।
पूर्वीं मी केवळ नांवाचा ब्राह्मण होतों. परंतु आतां मी खरा ब्राह्मण झालों, कारण आतां मी त्रैविद्य ( बौद्धधर्मांत सांगितलेल्या तीन विद्या जाणणारा) आहें, मी वेदसंपन्न (ज्ञानसंपन्न) आहें, मी पुरोहित (स्वस्तिसुखाचा लाभी) आहें, मी स्नातक (मुक्त) आहें।
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
