यो मातरं वा पितरं वा जिण्णिकं गतयोब्बनं |
पहु सन्तो न भरति तं जञ्ञा वसलो इति ||९||
जो समर्थ असून आपल्या वयातील वृद्ध आईबापांचा सांभाळ करीत नाहीं, त्याला वृषल समजावें ||९||
यो तरं मातरं वा पितरं वा भातरं भगिनिं ससुं |
हन्ति रोसेति वाचाय तं जञ्ञा वसलो इति ||१०||
आई, बाप, भाऊ, बहिण किंवा सासू यांस जो मारतो किंवा शब्दांनी चिडवतो, त्याला वृषल समजावें ||१०||
यो अत्थं पुच्छितो सन्तो अनत्थमनुसासति |
पटिच्छन्नेन मन्तेति तं जञ्ञा वसलो इति ||११||
फायद्याची गोष्ट विचारली असतां जो हानीच्या गोष्टीचा उपदेश करितो किंवा संदिग्ध बोलतो, त्याला वृषल समजावें ||११||
यो कत्वा पापक कम्मं मा मं जञ्ञा ति इच्छति |
यो पटिच्छन्नकम्मन्तो तं जञ्ञा वसलो इति ||१२||
जो पापकर्म करून तें लोकांनी जाणूं नये अशी इच्छा धरतो ज्याची कर्में गुप्त रीतींनें चालतात, त्याला वृषल समजावे ||१२||
यो वे परकुलं गन्त्वा भुत्वान सुचि भोजंन |
आगतं न पटिपूजेति तं जञ्ञा वसलो इति||१३||
जो परक्याच्या घरीं जाऊन पाहुणचार घेतो, पण आपल्या घरीं आल्यावर त्या गृहस्थाचा आदरसत्कार करीत नाही, त्याला वृषल समजावे. ||१३||
यो ब्राह्मणं वा समणं वा अञ्ञं वा पि वनिब्बकं |
मुसावादेन वञ्चेति तं जञ्ञा वसलो इति ||१४||
जो ब्राह्मणाला, श्रमणाला किंवा दुस-या गरीब माणसाला खोटें बोलून ठकवितो, त्याला वृषल समजावें ||१४||
पहु सन्तो न भरति तं जञ्ञा वसलो इति ||९||
जो समर्थ असून आपल्या वयातील वृद्ध आईबापांचा सांभाळ करीत नाहीं, त्याला वृषल समजावें ||९||
यो तरं मातरं वा पितरं वा भातरं भगिनिं ससुं |
हन्ति रोसेति वाचाय तं जञ्ञा वसलो इति ||१०||
आई, बाप, भाऊ, बहिण किंवा सासू यांस जो मारतो किंवा शब्दांनी चिडवतो, त्याला वृषल समजावें ||१०||
यो अत्थं पुच्छितो सन्तो अनत्थमनुसासति |
पटिच्छन्नेन मन्तेति तं जञ्ञा वसलो इति ||११||
फायद्याची गोष्ट विचारली असतां जो हानीच्या गोष्टीचा उपदेश करितो किंवा संदिग्ध बोलतो, त्याला वृषल समजावें ||११||
यो कत्वा पापक कम्मं मा मं जञ्ञा ति इच्छति |
यो पटिच्छन्नकम्मन्तो तं जञ्ञा वसलो इति ||१२||
जो पापकर्म करून तें लोकांनी जाणूं नये अशी इच्छा धरतो ज्याची कर्में गुप्त रीतींनें चालतात, त्याला वृषल समजावे ||१२||
यो वे परकुलं गन्त्वा भुत्वान सुचि भोजंन |
आगतं न पटिपूजेति तं जञ्ञा वसलो इति||१३||
जो परक्याच्या घरीं जाऊन पाहुणचार घेतो, पण आपल्या घरीं आल्यावर त्या गृहस्थाचा आदरसत्कार करीत नाही, त्याला वृषल समजावे. ||१३||
यो ब्राह्मणं वा समणं वा अञ्ञं वा पि वनिब्बकं |
मुसावादेन वञ्चेति तं जञ्ञा वसलो इति ||१४||
जो ब्राह्मणाला, श्रमणाला किंवा दुस-या गरीब माणसाला खोटें बोलून ठकवितो, त्याला वृषल समजावें ||१४||
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
