3301
सिळें खातां आला वीट । सुनें धीट पावि धरी॥1॥
कान्होबा ते जाणे खूण । उन उन घास घाली ॥ध्रु.॥
आपुलिये ठायींचे घ्यावें । लाड भावें पाळावा ॥2॥
तुका ह्मणे मी जुनाट । मोहो आट परतला ॥3॥
3302
लागलें भरतें । ब्रह्मानंदाचें वरतें ॥1॥
जाला हरिनामाचा तारा । सीड लागलें फरारा ॥ध्रु.॥
बैसोनि सकळ । बाळ चालिले गोपाळ ॥2॥
तुका ह्मणे वाट । बरवी सांपडली नीट ॥3॥
3303
धनें वित्तें कुळें । अवघियानें ते आगळे ॥1॥
ज्याचे नारायण गांठीं । भरला हृदय संपुटीं ॥ध्रु.॥
अवघें चि गोड । त्याचें पुरलें सर्व कोड ॥2॥
तुका ह्मणे अस्त । उदय त्याच्या तेजा नास्त॥3॥
3304
बोलावें तें आतां आह्मी अबोलणे । एका चि वचनें सकळांसी ॥1॥
मेघदृिष्ट कांहीं न विचारी ठाव । जैसा ज्याचा भाव त्यासी फळो ॥2॥
तुका ह्मणे नाहीं समाधानें चाड । आपणा ही नाड पुढिलांसीं ॥3॥
3305
अधिकार तैसा करूं उपदेश । साहे ओझें त्यास तें चि द्यावें ॥1॥
मुंगीवर भार गजाचें पालाण । घालितां तें कोण कार्यसिद्धी ॥2॥
तुका ह्मणे फांसे वाघुरा कु†हाडी । प्रसंगी तों काढी पारधी तो ॥3॥
3306
नव्हों वैद्य आह्मी अर्थाचे भुकेले । भलते द्यावे पाले भलत्यासी ॥1॥
कुपथ्य करूनि विटंबावे रोगी । का हे सलगी भीड त्याची ॥2॥
तुका ह्मणे लांसू फांसंू देऊं डाव । सुखाचा उपाव पुढें आहे ॥3॥
3307
नव्हें परि ह्मणवीं दास । कांहीं निमित्तास मूळ केलें॥1॥
तुमचा तो धर्म कोण । हा आपण विचारा ॥धृ. ॥
नाहीं शुद्ध आचरण । परी चरण चिंतितों ॥2॥
तुका ह्मणे पांडुरंगा । ऐसें कां गा नेणां हें ॥3॥
3308
मागें चिंता होती आस । केला नास या काळें ॥1॥
तुह्मी आह्मां उदासीन । भिन्नाभिन्न वारिलें ॥ध्रु.॥
मोहजाळें दुःख वाढे । ओढे ओढे त्यास तें ॥2॥
तुका ह्मणे कोण देवा । आतां हेवा वाढवी ॥3॥
3309
आहो उभा विटेवरी । भरोवरी चुकविली ॥1॥
निवारलें जाणें येणें । कोणा कोणें रुसावे ॥ध्रु.॥
संकल्पासी वेचे बळ । भारे फळ निर्माण ॥2॥
तुका ह्मणे उभयतां । भेटी सत्ता लोभाची ॥3॥
3310
असो खटपट । आतां वाउगे बोभाट ॥1॥
परिसा हे विनवणी । असो मस्तक चरणीं ॥ध्रु.॥
अपराध करा । क्षमा घडले दातारा ॥2॥
तुका ह्मणे वेथा । तुह्मा कळे पंढरिनाथा ॥3॥
3311
वारकरी पायांपाशीं । आले त्यांसी विनविलें ॥1॥
काय काय तें आइका । विसरों नका रंकासी ॥ध्रु.॥
चिंतावोनि चिंता केली । हे राहिली अवस्था ॥2॥
तुका ह्मणे संसारा । रुसलों खरा यासाठीं ॥3॥
3312
जीवींचें कां नेणां । परि हे आवडी नारायणा ॥1॥
वाढवावें हें उत्तर । कांहीं लाज करकर ॥ध्रु.॥
कोठें वांयां गेले । शब्द उत्तम चांगले ॥2॥
तुका ह्मणे बाळा । असतात िप्रय खेळा॥3॥
3313
वोडविलें अंग । आतां करूनि घ्यावें सांग ॥1॥
काय पूजा ते मी नेणें । जाणावें जी सर्वजाणें ॥ध्रु.॥
पोटा आलें बाळ। त्याचें जाणावें सकळ ॥2॥
चुका ह्मणे हरी । वाहावें जी कडियेवरी॥3॥
3314
सेवटींची हे विनंती । पाय चित्तीं रहावे ॥1॥
ऐसे करा कृपादान । तुह्मां मन सन्निध ॥ध्रु.॥
भाग्याविण कैंची भेटी । नव्हे तुटी चिंतनें ॥2॥
तुका ह्मणे कळसा आलें । हें विठ्ठलें परिसावें ॥3॥
3315
करूंनियां शुद्ध मन । नारायण स्मरावा ॥1॥
तरीच हा तरिजे सिंधु । भवबंधू तोडोनिया ॥ध्रु.॥
तेथे सरे शुद्ध साचें । अंतरींचे बीज तें ॥2॥
तुका ह्मणे लवणकळी । पडतां जळीं तें होय ॥3॥
3316
जिकडे पाहे तिकडे देव । ऐसा भाव दे कांहीं ॥1॥
काय केलों एकदेशी । गुणदोषीं संपन्न ॥ध्रु.॥
पडें तेथें तुझ्या पायां। करीं वायां न वजतें ॥2॥
तुका ह्मणे विषमें सारी । ठाणें धरी जीवासी ॥3॥
3317
जिकडे जाय तिकडे सवें । आतां यावें यावरी ॥1॥
माझ्या अवघ्या भांडवला । तूं एकला जालासी ॥ध्रु.॥
आतां दुजें धरा झणी । पायांहूनि वेगळें ॥2॥
तुका ह्मणे आतां देवा । नका गोवा यावरी ॥3॥
3318
स्मरतां कां घडे नास । विष्णुदास यावरी ॥1॥
ऐसी सीमा जाली जगीं । तरी मी वेगीं अनुसरलों ॥ध्रु.॥
धरिलें तें निवडे आतां । न घडे चित्तावेगळें ॥2॥
तुका ह्मणे नाश नाहीं । पुराणें ही गर्जती ॥3॥
3319
आधी नाहीं कळों आला हा उपाय । नाहीं तरी काय चुकी होती ॥1॥
घालितो पायांसी मिठी एकसरें । नेदीं तो दुसरें आड येऊं ॥ध्रु.॥
कासया पडतों लटिक्याचे भरी । नव्हता का शिरीं भार घेतों ॥2॥
तुका ह्मणे कां हे घेतों गर्भवास । कां या होतों दास कुटुंबाचा ॥3॥
3320
आतां बरें जालें । माझें मज कळो आलें ॥1॥
खोटा ऐसा संवसार । मज पायीं द्यावी थार ॥ध्रु.॥
उघडले डोळे । भोग देताकाळीं कळे ॥
तुका ह्मणे जीवा । होतां तडातोडी देवा ॥3॥
3321
बोलिलों ते धर्म अनुभव अंगें । काय पांडुरंगें उणें केलें ॥1॥
सर्व सििद्ध पायीं वोळगती दासी । इच्छा नाहीं ऐसी व्हावें कांहीं ॥ध्रु.॥
संतसमागमें अळंकार वाणी । करूं हे पेरणी शुद्ध बीजा ॥2॥
तुका ह्मणे रामकृष्णनामें गोड । आवडीचें कोड माळ ओऊं ॥3॥
3322
परिसाचे अंगें सोनें जाला विळा । वाकणें या कळा हीन नेव्हे ॥1॥
अंतरीं पालट घडला कारण । मग समाधान तें चि गोड ॥ध्रु.॥
पिकली सेंद पूर्वकर्मा नये । अव्हेरु तो काय घडे मग॥2॥
तुका ह्मणे आणा पंगती सुरण । पृथक ते गुण केले पाकें॥3॥
3323
ज्याचे माथां जो जो भार । ते चि फार तयासी ॥1॥
मागें पुढें अवघें रितें । कळों येतें अनुभवें ॥ध्रु.॥
परिसा अंगीं अमुपसोनें । पोटीं हीन धातु चि ॥2॥
आपुला तो करि धर्म । जाणे वर्म तुका तें ॥3॥
3324
पाहें तिकडे दिशा ओस । अवघी पास पायांपें ॥1॥
मन चि साच होइल कइप । प्रेम देइप भेटोनि ॥ध्रु.॥
सर्वापरि पांगुळ असें । न कळे कैंसे तें तुह्मा ॥2॥
तुका ह्मणे कृपावंता । तूं तों दाता दीनाचा ॥3॥
3325
चालवणें काय । ऐसें अंगे माझे माय ॥1॥
धांव धांव लवलाहें । कंठीं प्राण वाट पाहे ॥ध्रु.॥
पसरूनि कर । तुज चालिलों समोर ॥2॥
देसील विसांवा । तुका ह्मणे ऐशा हांवा॥3॥
3326
आवडीच्या ऐसें जालें । मुखा आलें हरिनाम ॥1॥
आतां घेऊं धणीवरि । मागें उरी नुरेतों ॥ध्रु.॥
सांटवण मनाऐसी । पुढें रासी अमुप ॥2॥
तुका ह्मणे कारण जालें । विठ्ठल तीं अक्षरीं॥3॥
3327
त्यांचिया चरणां माझें दंडवत । ज्यांचें धनवित्त पांडुरंग ॥1॥
येथें माझा जीव पावला विसांवा । ह्मणऊनि हांवा भरलासें ॥ध्रु.॥
चरणींचें रज लावीन कपाळा । जीं पदें राउळा सोइऩ जाती ॥2॥
आणिक तीं भाग्यें येथें कुरवंडी । करूनियां सांडीं इंद्राऐसी ॥3॥
वैष्णवांचे घरीं देवाची वसति । विश्वास हा चित्तीं सत्यभावें ॥3॥
तुका ह्मणे सखे हरिचे ते दास । आतां पुढें आस नाहीं दुजें ॥5॥
3328
उपजोनियां मरें । परि हें चि वाटे बरें ॥1॥
नाहीं आवडीसी पार । न ह्मणावें जालें फार ॥ध्रु.॥
अमृताची खाणी । उघडली नव्हे धणी ॥2॥
तुका ह्मणे पचे । विठ्ठल हें मुखा साचें॥3॥
3329
सत्य तूं सत्य तूं सत्य तूं विठ्ठला । कां गा हा दाविला जगदाकार ॥1॥
सांभाळीं आपुली हाक देतो माया । आह्मांसी कां भयाभीत केलें ॥ध्रु.॥
रूप नाहीं त्यासी ठेवियेलें नाम। लटका चि श्रम वाढविला ॥2॥
तुका ह्मणे कां गा जालासी चतुर । होतासी निसुर निविऩकार ॥3॥
3330
अमच्या कपाळें तुज ऐसी बुिद्ध । धरावी ते शुद्धी योगा नये ॥1॥
काय या राहिलें विनोदावांचून । आपुलिया भिन्न केलें आह्मां ॥ध्रु.॥
कोठें मूिर्त्तमंत दावीं पुण्यपाप । काशासी संकल्प वाहाविसी ॥2॥
तुका ह्मणे आतां आवरावा चेडा । लटिकी च पीडा पांडुरंगा ॥3॥
3331
नो बोलावें ऐसें जनासी उत्तर । करितों विचार बहु वेळा ॥1॥
कोण पाप आड ठाकतें येऊन । पालटिति गुण अंतरींचा ॥ध्रु.॥
संसारा हातीं सोडवूनि गळा । हें कां अवकळा येती पुढें ॥2॥
तुका ह्मणे सेवे घडेल अंतराय । यास करूं काय पांडुरंगा ॥3॥
3332
आतां हें उचित माझें जना हातीं । पाहिजे फजीती केली कांहीं ॥1॥
मग हे तुमचे न सोडीं चरण । त्रासोनियां मन येइल ठाया ॥ध्रु.॥
वाउगे वाणीचा न धरीं कांटाळा । ऐसी कां चांडाळा बुिद्ध मज ॥2॥
तुका ह्मणे जरि माथां बैसे घाव । तरि मग वाव नेघे पुढें ॥3॥
3333
मायेवरी सत्ता आवडीची बाळा । संकोचोनि लळा प्रतिपाळी ॥1॥
अपराध माझे न मनावे मनीं । तुह्मी संतजनीं मायबापीं ॥ध्रु.॥
आरुष वचन लेंकुराची आळी । साहोनि कवळी मागुताली ॥2॥
तुका ह्मणे अंगीं काय नाहीं सत्ता । परि निष्ठता उपेजना ॥3॥
3334
कैसा होतो कृपावंत । बहुसंत सांगती । पुसणें नाहीं यातीकुळ । लागों वेळ नेदावा ॥1॥
ऐसी काय जाणों किती । उतरती उतरले ॥ध्रु.॥
दावी वैकुंठींच्या वाटा । पाहातां मोठा संपन्न। अभिमान तो नाहीं अंगी । भHालागी न बैसे ॥2॥
तुका ह्मणे आळस निद्रा । नाहीं थारा त्या अंगीं । आलें द्यावें भलत्या काळें । विठ्ठल बळें आगळा ॥3॥
3335
सदैव हे वारकरी । जे पंढरी देखती । पदोपदीं विठ्ठल वाचे । त्यांसी कैचा संसार ॥1॥
दोष पळाले दोष पळाले। पैल आले हरिदास ॥ध्रु.॥
प्रेमभातें भरलें अंगीं । निर्लज्ज रंगीं नाचती । गोपीचंदनाची उटी । तुळसी कंठीं मिरवती ॥2॥
तुका ह्मणे देव चित्तीं । मोक्ष हातीं रोकडा । दुर्बळा या शिHहीना । त्या ही जना पुरता ॥3॥
3336
ऐसीं ठावीं वर्में । तरी सांडवलों भ्रमें ॥1॥
सुखें नाचतों कीर्तनीं । नाहीं आशंकित मनीं ॥ध्रु.॥
ऐसें आलें हाता । बळ तरी गेली चिंता ॥2॥
सुखे येथें जालें तरी । नाहीं आणिकांची उरी ॥3॥
ऐसें केलें देवें । पुढें कांहीं चि न व्हावें ॥4॥
तुका ह्मणे मन । आतां जालें समाधान ॥5॥
3337
चित्तीं बैसलें चिंतन । नारायण नारायण ॥1॥
न लगे गोड कांहीं आतां । आणीक दुसरें सर्वथा ॥ध्रु.॥
हरपला द्वैतभाव । तेणें देह जाला वाव ॥2॥
तुकयाबंधु ह्मणे आम्ही । जालों निष्काम ये कामीं ॥3॥
3338
व्यापिलें सर्वत्र । बाहेरी भीतरीं अंत ॥1॥
ऐसें गोविंदें गोविलें । बोलें न वजाये बोलिले ॥ध्रु.॥
संचिताची होळी । करूनि जीव घेतला बळी ॥2॥
तुकयाबंधु ह्मणे नाहीं । आतां संसारा उरी कांहीं ॥3॥
3339
तुह्मांआह्मांसी दरुषण । जालें दुर्लभ भाषण ॥1॥
ह्मणऊनि करितों आतां । दंडवत घ्या समस्तां ॥ध्रु.॥
भविष्याचें माथां देह । कोण जाणें होइल काय ॥2॥
ह्मणे तुकयाचा बंधव । आमचा तो जाला भाव ॥3॥
3340
अनंतजन्में जरी केल्या तपरासी । तरी हा न पवे ह्मणे देह ॥1॥
ऐसें जें निधान लागलेंसे हातीं । त्याची केली माती भाग्यहीना ॥ध्रु.॥
उत्तमाचें सार वेदाचें भांडार । ज्याच्यानें पवित्र तीथॉ होती ॥2॥
तुका ह्मणे तुकयाबंधु आणीक उपमा । नाहीं या तों जन्मा द्यावयासी ॥3॥
3341
आह्मांपाशीं सरे एक शुद्ध भाव । चतुराइऩ जाणींव न लगे कळा ॥1॥
सर्वजाण माझा स्वामी पांडुरंग । तया अंगसंगें गोपाळासी ॥2॥
तुका ह्मणे कर्मधर्में नये हातां । तयावरि सत्ता भाविकांची ॥3॥
3342
प्रीति करी सत्ता । बाळा भीती मातापिता ॥1॥
काय चाले त्याशीं बळ । आळी करितां कोल्हाळ ॥ध्रु.॥
पदरीं घाली मिठी । खेदी मागें पुढें लोटी ॥2॥
बोले मना आलें । तुका साहिला विठ्ठलें ॥3॥
3343
आवडीचे भेटी निवे । चित्त पावे विश्रांती ॥1॥
बरवियाचा छंद मना । नारायणा अवीट ॥ध्रु.॥
तळणे कांहीं साम्या पुरे । हें तों नुरे ये रुचि ॥2॥
तुका ह्मणे बरवें जालें । फावलें हें कळे त्या ॥3॥
3344
केलियाचें दान । करा आपुलें जतन ॥1॥
माझी बुिद्ध िस्थर देवा । नाहीं विषयांचा हेवा ॥ध्रु.॥
भावा अंतराय । येती अंतरती पाय ॥2॥
तुका ह्मणे जोडी । आदीं अंतीं राहो गोडी॥3॥
3345
माझे हातीं आहे करावें चिंतन । तुम्ही कृपादान प्रेम द्यावें ॥1॥
मागति यां भांडवल आळवण । नामाची जतन दातियासी॥ध्रु.॥
बाळक धांवोनि आड निघे स्तनीं ॥ घालावा जननी कृपे पान्हां ॥2॥
तुका ह्मणे करीं कासवाचे परी । आहे सूत्रदोरी तुझे हातीं ॥3॥
3346
वाट दावी त्याचें गेलें काय । नागवला जो वारितां जाय ॥1॥
ऐसीं मागें ठकलीं किती । सांगतां खाती विषगोळा॥ध्रु.॥
विचारोनि पाहे त्यास । न वजे जीवें नव्हे नास ॥2॥
तुका ह्मणे जो रुसला जीवा । तयासी केशवा काय चाले ॥3॥
3347
अनुभवावांचून सोंग संपादणें । नव्हे हें करणें स्वहिताचें॥1॥
तैसा नको भुलों बाहिरल्या रंगें । हित तें चि वेगें करूनि घेइप ॥ध्रु.॥
बहुरूपी रूपें नटला नारायण । सोंग संपादून जैसा तैसा ॥2॥
पाषाणाचें नाव ठेविलें देव । आणिका तारी भाव परि तो तैसा ॥3॥
कनक झाड ह्म वंदिलें माथां । परिं तें अर्था न मिळे माजी ॥4॥
तुका ह्मणे त्याचा भाव तारी त्यास । अहंभावीं नास तो चि पावे ॥5॥
3348
मज नष्टा माया मोह नाहीं लोभ । अधिक हो क्षोभ आदराचा ॥1॥
धिग हें शरीर अनउपकार । न मनी आभार उपकाराचा ॥ध्रु.॥
मजहून नष्ट आहे ऐसा कोण । नावडे मिष्टान्न बहुमोल ॥2॥
न दिसती मज आपलेसे गुण । संचित तें कोण जाणे मागें ॥3॥
तुका ह्मणे देखोनियां काइऩ । पांडुरंगा पायीं राखियेलें ॥4॥
3349
मतिविण काय वणूप तुझें ध्यान । जेथें पडिलें मौन्य वेदश्रुती ॥1॥
करूनि गोजिरा आपुलिये मती । धरियेलें चित्तीं चरणकमळ ॥ध्रु.॥
सुखाचें ओतिलें पाहों ते श्रीमुख । तेणें हरे भूक तान माझी ॥2॥
रसना गोडावली ओव्या गातां गीत । पावलेंसे चित्त समाधान ॥3॥
तुका ह्मणे माझी दृिष्ट चरणांवरी । पाउलें गोजिरीं कुंकुमाचीं ॥4॥
3350
ओस जाल्या मज भिंगुळवाणें । जीवलग नेणें मज कोणी ॥1॥
भय वाटे देखें श्वापदांचे भार । नव्हे मज धीर पांडुरंगा॥ध्रु.॥
अंधकारापुढे न चलवे वाट । लागतील खुंटे कांटे अंगा ॥2॥
एकला निःसंग फांकती मारग । होतों नव्हे लाग चालावया ॥3॥
तुका ह्मणे वाट दावूनि सद्गु । राहि हा दुरू पांडुरंग ॥4॥
3351
उदार कृपाळ सांगसी जना । तरी कां त्या रावणा मारियेलें ।
नित्य नित्य पूजा करी श्रीकमळीं । तेणें तुझें काय केलें॥1॥
काय बडिवार सांगसी वांयां । ठावा पंढरिराया आहेसि आह्मां ।
एकला चि जरी देऊं परिहार । आहे दुरिवरी सीमा ॥ध्रु.॥
कर्णाऐसा वीर उदार जुंझार । तो तुवां जर्जर केला वाणीं ।
पडिला भूमी परी नयेची करुणा । दांत पाडियेले दोन्ही ॥2॥
िश्रयाळ बापुडे साित्वकवाणी । खादलें कापूनि त्याचें पोर ।
ऐसा कठिण कोण होइऩल दुसरा । उखळीं कांडविलें शिर ॥3॥
सिभ्री चक्रवर्ती करितां यYायाग । त्याचें चिरिलें अंग ठायीं ठायीं ।
जाचऊनि प्राण घेतला मागें । पुढें न पाहतां कांहीं ॥4॥
बळीचा अन्याय सांग होता काय। बुडविला तो पाय देऊनि माथां ।
कोंडिलें दार हा काय कहार । सांगतोसी चित्त कथा ॥5॥
हरिश्चंद्राचें राज्य घेऊनियां सर्व। विकविला जीव डोंबाघरीं ।
पाडिला विघड नळा दमयंतीमधीं। ऐसी तुझी बुिद्ध हरि ॥6॥
आणिकही गुण सांगावे किती । केलिया विपित्त माउसीच्या ।
वधियेला मामा सखा पुरुषोत्तमा । ह्मणे बंधु तुकयाचा ॥7॥
3352
जे केली आळी ते अवघी गेली वांयां । उरला पंढरिराया श्रम माझा ॥1॥
काय समाधान केलें कोण वेळे । कोणें माझे लळे पािळयेलें ॥ध्रु.॥
आभास ही नाहीं स्वप्नीं दुिश्चता । प्रत्यक्ष बोलतां कंइचा तो ॥2॥
आतां पुढें लाज वाटे पांडुरंगा । भH ऐसे जगामाजी जाले ॥3॥
तुका ह्मणे आतां नाहीं भरवसा । मोकलीसी ऐसा वाटतोसी ॥4॥
3353
समश्रुिळत असतां वाचा । घोष न करिसी कां नामाचा ॥1॥
कां रे वैष्णव नव्हेसी । कवण्या दंभें नागवलासी॥ध्रु.॥
हरि हरि ह्मणतां लाजसी । गर्वें फुगोनि चालसी ॥2॥
तारुण्यें उताणा । पुंसेंविण बांडा सुना ॥3॥
जालेंसि महिमेचे वेडें । नाचों लाजसी दिंडीपुढें ॥4॥
अळंकारांच्यानि बळें । वंचलासी तुळसीमाळें॥5॥
कैसा सकुमार जालासी । ह्मणसी न टकें एकादशी॥6॥
स्नान न करिसी आंघोळी । विभुती न लाविसी कपाळीं ॥7॥
वरिवरि न्याहािळसी त्वचा । उपेग नाहीं मांसाचा॥8॥
पद्मनाभी विश्वनाथ । तुका अझून रडत ॥9॥
3354
वाघाचा काळभूत दिसे वाघाऐसा । परी नाहीं दशा साच अंगीं ॥1॥
बाहेरील रंग निवडी कसोटी । संघष्टणें भेटी आपेआप ॥ध्रु.॥
सिकविलें तैसें नाचावें माकडें । न चले त्यापुढें युिH कांहीं ॥2॥
तुका ह्मणे करी लटिक्याचा सांटा । फजित तो खोटा शीघ्र होय ॥3॥
3355
सिंदळीचे सोर चोराची दया । तो ही जाणा तया संवसर्गी ॥1॥
फुकासाटीं भोगे दुःखाचा वाटा । उभारोनी कांटा वाटेवरी ॥ध्रु.॥
सर्प पोसूनियां दुधाचा नास । केलें थीता विष अमृताचें ॥2॥
तुका ह्मणे यासी न करितां दंडण । पुढिल खंडण नव्हे दोषा ॥3॥
3356
तेणें सुखें माझें निवालें अंग । विठ्ठल हें जग देखियेलें ॥1॥
कवतुकें करुणा भाकीतसें लाडें । आवडी बोबडें बोलोनियां ॥ध्रु.॥
मज नाहीं दशा अंतरीं दुःखाची । भावना भेदाची समूळ गेली ॥2॥
तुका ह्मणे सुख जालें माझ्या जीवा । रंगलें केशवा तुझ्या रंगे ॥3॥
3357
विठ्ठल सोयरा सज्जन विसांवा । जाइन त्याच्या गांवा भेटावया ॥1॥
सीण भाग त्यासी सांगेन आपुला । तो माझा बापुला सर्व जाणे ॥ध्रु.॥
माय माउलिया बंधुवर्गा जना । भाकीन करुणा सकिळकांसी ॥2॥
संत महंत सिद्ध महानुभाव मुनि । जीवभाव जाऊनि सांगेन त्या ॥3॥
माझिये माहेरीं सुखा काय उणें। न लगे येणें जाणें तुका ह्मणे ॥4॥
3358
ध्याइन तुझें रूप गाइन तुझें नाम । आणीक न करीं काम जिव्हामुखें ॥1॥
पाहिन तुझे पाय ठेविन तेथें डोय । पृथक तें काय न करीं मनीं ॥ध्रु.॥
तुझे चि गुणवाद आइकेन कानीं । आणिकांची वाणी पुरे आतां ॥2॥
करिन सेवा करीं चालेन मी पायीं । आणीक न वजें ठायीं तुजविण ॥3॥
तुका ह्मणे जीव ठेविला तुझ्या पायीं । आणीक तो काइऩ देऊं कोणा ॥4॥
3359
देवाचें भजन कां रे न करीसी । अखंड हव्यासीं पीडतोसी ॥1॥
देवासी शरण कां रे न वजवे तैसा । बक मीना जैसा मनुष्यालागीं ॥ध्रु.॥
देवाचा विश्वास कां रे नाहीं तैसा । पुत्रस्नेहें जैसा गुंतलासी ॥2॥
कां रे नाहीं तैसी देवाची हे गोडी । नागवूनी सोडी पत्नी तैसी ॥3॥
कां रे नाहीं तैसे देवाचे उपकार । माया मिथ्या भार पितृपूजना ॥4॥
कां रे भय वाहासी लोकांचा धाक । विसरोनि एक नारायण ॥5॥
तुका ह्मणे कां रे घातलें वांयां। अवघें आयुष्य जाया भिHविण ॥6॥
3360
माझें चित्त तुझे पायीं । राहें ऐसें करीं कांहीं । धरोनियां बाहीं । भव तारीं दातारा ॥1॥
चतुरा तूं शिरोमणि । गुणलावण्याची खाणी । मुगुट सकळां मणि । तूं चि धन्य विठोबा ॥ध्रु.॥
करीं त्रिमिराचा नाश । दीप होउनि प्रकाश । तोडीं आशापाश। करीं वास हृदयीं ॥2॥
पाहें गुंतलों नेणतां । तुज असो माझी चिंता। तुका ठेवी माथा । प�