आणि वकील, व्यापारी, डॉक्टर, प्रोफेसर, ऐटीनें आंत जाऊन तिकिटें घेतात.
वसंता : ह्या म्हातार्‍या चें तिकीट मी काढून देतों.
म्हातारा : दे बाबा. हे घे पैसे. गरिबांचे कोणी नाहीं.
वसंता : तुम्ही येथें थांबा.
म्हातारा : होय.
वेदपुरुष : तुमचें किती आहे वय ?
म्हातारा : पाऊणशें आहे.
वेदपुरुष : अद्याप काम करतां का ?
म्हातारा : अजून मी मोट धरतों. खपल्याशिवाय शेतकर्‍याचें थोडेंच भागणार आहे ?
वसंता : हें घ्या आजोबा .
म्हातारा : देव तुला उदंड आयुष्य देवो.
वेदपुरुष : चला आमच्याबरोबरच.
वसंता : हें का तुमचें गाठोडें ?
म्हातारा : होय. तुम्ही कशाला घेतां ? मी घेतों.
वसंता : माझ्या वडिलांचें मीं घेतलें नसतें का ?
म्हातारा : पूर्वी वयाला मान देत. परंतु आतां कोणी विचारीत नाहीं.
वेदपुरुष : माणसें विचारानें वागत नाहींत.
म्हातारा : बरोबर म्हणतां तें. सारा अधर्म आहें.
वसंता : चला म्हातारबाबा, ती बघा गाडी आली.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
आमच्या टेलिग्राम ग्रुप वर सभासद व्हा. इथे तुम्हाला इतर वाचक आणि लेखकांशी संवाद साधता येईल. 
Books related to सोन्यामारुति
