पाली भाषेत :-
१७ यो नीवरणे पहाय पंच अनिघो१ (१ सी., अ.-अनीघो.) तिण्णकथंकथो विसल्लो।
सो भिक्खु जहाति ओरपारं उरगो जिण्णमिव तचं पुराणं ।।२।।
उरगसुत्तं निट्ठितं |
[२. धनियसुत्तं]
१८ पक्कोदनो दुद्ध२(२ म.-खिरो.) खीरोऽहमस्मि (इति धनियो गोपो)
अनुतीरे महिया समानवासो।
छन्ना कुटि आहितो गिनि
अथ चे पत्थयसी३ (३ म.-पत्थयसि.) पवस्स देव।।१।।
मराठीत अनुवाद :-
१७. जो पांच (बुद्धीचीं) आवरणें१ [बुद्धीचीं आवरणें (नीवरणें) हीं पांच आहेत:- कामच्छन्द, व्यापाद (द्वेषबुद्धि), आळस, भ्रान्तचत्तता व कुशंका. विशेष माहितीसाठीं ‘समाधिमार्ग’ पृष्ठ ३२ पहा. ] सोडून निर्दु:ख, नि:शंक आणि तृष्णाशल्यविरहित होतो तो भिक्षु, सर्प जसा जीर्ण झालेली जुनी कातडी टाकून जातो, तद्वत् इहपरलोक सोडून जातो. (१७)
उरगसुत्त समाप्त़
२
[२. धनियसुत्त]
१८ “माझे अन्न तयार आहे, व गाई दोहून झाल्या आहेत,” असें धनिय गोप म्हणाला--, “मही नदीच्या तीरीं मी प्रियजनांसह राहत आहें, माझी कुटी शाकारलेली आहे, व आग पेटवलेली आहे, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (१)
पाली भाषेत :-
१९ अक्कोधनो विगत१ (१ रो.-खीलो.) खिलोऽहमस्मि (इति भगवा)
अनुतीरे महियेकरत्तिवासो
विवटा कुटि निब्बुतो गिनि
अथ चे पत्थेयसी२ (२ म.-पत्थयसि.) पवस्स देव।।२।।
२० अंधकमकसा न विज्जरे (इति धनियो गोपो)
कच्छे३ (३ म.-गच्छे) रूळहतिणे चरन्ति गावो।
वुट्ठिंऽपि सहेय्युं आगतं
अथ चे पत्थयसी पवस्स देव।।३।।
मराठीत अनुवाद
१९. “मी अक्रोधन आणि विगतखिल१ [उखर जमिनीला खिल म्हणतात. अशा तर्‍हेचें काठिन्य ज्याच्या चित्तांतून गेलें तो विगतखिल. चित्ताचें पांच खिल आहेत, त्यांचें वर्णन मज्झिम-निकायांतील चेतोखिल सुत्तांत (नं १६ सांपडतें.)] आहे.” असें भगवान् म्हणाला,- “महीच्या कांठीं (केवळ) एका रात्रीचा निवास आहे, माझी कुटी उघडी आहे व अग्नि२ [अग्नि ११ आहेत. ते हे:- काम, क्रोध, मोह, जाति, जरा, मरण, शोक, परिदेव, दु:ख, दौर्मनस्य, उपायास. (महावग्ग, आदित्तपरियायसुत्त पहा.)] विझलेला आहे, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (२)
२०. “येथें गोमाशा३ [३. अ.-काण (ल.) मक्षिका किंवा पिंगल मक्षिका] व डांस नाहींत,”-असें धनिय गोप म्हणाला,-“नदीकांठीं वाढलेल्या गवतांत गाई चरतात, तेव्हां पाऊस आला तरी त्या सहन करतील, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (३)
१७ यो नीवरणे पहाय पंच अनिघो१ (१ सी., अ.-अनीघो.) तिण्णकथंकथो विसल्लो।
सो भिक्खु जहाति ओरपारं उरगो जिण्णमिव तचं पुराणं ।।२।।
उरगसुत्तं निट्ठितं |
[२. धनियसुत्तं]
१८ पक्कोदनो दुद्ध२(२ म.-खिरो.) खीरोऽहमस्मि (इति धनियो गोपो)
अनुतीरे महिया समानवासो।
छन्ना कुटि आहितो गिनि
अथ चे पत्थयसी३ (३ म.-पत्थयसि.) पवस्स देव।।१।।
मराठीत अनुवाद :-
१७. जो पांच (बुद्धीचीं) आवरणें१ [बुद्धीचीं आवरणें (नीवरणें) हीं पांच आहेत:- कामच्छन्द, व्यापाद (द्वेषबुद्धि), आळस, भ्रान्तचत्तता व कुशंका. विशेष माहितीसाठीं ‘समाधिमार्ग’ पृष्ठ ३२ पहा. ] सोडून निर्दु:ख, नि:शंक आणि तृष्णाशल्यविरहित होतो तो भिक्षु, सर्प जसा जीर्ण झालेली जुनी कातडी टाकून जातो, तद्वत् इहपरलोक सोडून जातो. (१७)
उरगसुत्त समाप्त़
२
[२. धनियसुत्त]
१८ “माझे अन्न तयार आहे, व गाई दोहून झाल्या आहेत,” असें धनिय गोप म्हणाला--, “मही नदीच्या तीरीं मी प्रियजनांसह राहत आहें, माझी कुटी शाकारलेली आहे, व आग पेटवलेली आहे, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (१)
पाली भाषेत :-
१९ अक्कोधनो विगत१ (१ रो.-खीलो.) खिलोऽहमस्मि (इति भगवा)
अनुतीरे महियेकरत्तिवासो
विवटा कुटि निब्बुतो गिनि
अथ चे पत्थेयसी२ (२ म.-पत्थयसि.) पवस्स देव।।२।।
२० अंधकमकसा न विज्जरे (इति धनियो गोपो)
कच्छे३ (३ म.-गच्छे) रूळहतिणे चरन्ति गावो।
वुट्ठिंऽपि सहेय्युं आगतं
अथ चे पत्थयसी पवस्स देव।।३।।
मराठीत अनुवाद
१९. “मी अक्रोधन आणि विगतखिल१ [उखर जमिनीला खिल म्हणतात. अशा तर्‍हेचें काठिन्य ज्याच्या चित्तांतून गेलें तो विगतखिल. चित्ताचें पांच खिल आहेत, त्यांचें वर्णन मज्झिम-निकायांतील चेतोखिल सुत्तांत (नं १६ सांपडतें.)] आहे.” असें भगवान् म्हणाला,- “महीच्या कांठीं (केवळ) एका रात्रीचा निवास आहे, माझी कुटी उघडी आहे व अग्नि२ [अग्नि ११ आहेत. ते हे:- काम, क्रोध, मोह, जाति, जरा, मरण, शोक, परिदेव, दु:ख, दौर्मनस्य, उपायास. (महावग्ग, आदित्तपरियायसुत्त पहा.)] विझलेला आहे, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (२)
२०. “येथें गोमाशा३ [३. अ.-काण (ल.) मक्षिका किंवा पिंगल मक्षिका] व डांस नाहींत,”-असें धनिय गोप म्हणाला,-“नदीकांठीं वाढलेल्या गवतांत गाई चरतात, तेव्हां पाऊस आला तरी त्या सहन करतील, तर हे मेघराजा, तुझी इच्छा असल्यास खुशाल वर्षाव कर!” (३)
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
