अवकाशातुन जाता जाता
सहज पाहिले मागे वळुनी
मिसळुन गेले साती सागर
पाची खंडे गेली जुळुनी !
अवकाशातुन जाता जाता
पुन्हा पाहिले वळुनी मागे
हिरव्या सुंदर भूगोलावर
झिळमिळणारे निळसर धागे !
अवकाशातुन येता येता
सहज पाहिले आम्ही खाली
खंड खंड उपखंड होऊनी
वसुंधरेची छकले झाली !
पर्वत कसले, भयाण भिंती
नदीनदीचा खंदक होतो
काळे...पिवळे...गव्हाळ...गोरे....
त्यांतहि अपुल्यापुरता जो तो !
अमुच्या ऐसे कुणी बिचारे
असतिल जे ग्रहगोलांवरती
कधी न यावे त्यांनी इकडे
दुरुन साजरी अमुची धरती !
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
