कमनीय बांधा तुझा
सुरेख नाजूक किती
घायाळ मीही झालो
झाले कित्येक आधी...
अक्षर-अक्षर मला न कळे,
न कळे अक्षर काही..
अडाणी मीच होतो,
ना जुळली तार कधी..
पैंजने कैक वेळा
तार छेडुनी गेली,
नजरेत गजरे
वेणी गुंफून गेली...
मैफलीत रात्र
ज्वाणीतं आली,
ग्लासामाघे ग्लास
बेधुंद होऊन गेली...
संजय सावळे
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
