मरण नेणें माया धांवोनी विरसें । जीवित्व ना बाळसें आली रया ॥१॥
आमिसें मीनु लागला गळीं । अभक्ष्य तो गिळी म्हणुनियां ॥२॥
काढोनी बाहेरी प्राण घेऊं पाहे । तेथें कोण बाप माय रया ॥३॥
गोडपणासी गुंतली माशी । सांपडे फांशीं अधिकाधिक ॥४॥
तुका म्हणे प्राण घेतला आशा । धांवे हृषीकेशा मायबापा ॥५॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
