फुगडी घालितां उघडी राहें । लाज गे सांडूनी येकायेकीं पाहें ॥१॥

फुगडी गे अवघें मोडी गे । तरीच गोडी गे । संसार तोडीं गे ॥२॥

मागें जें शिकली होतिस पोटीं । तेंच विचारुनी आतां उच्चारीं ओंठीं ॥३॥

त्रिगुणाची वेणी तुझे उडे ते पाठीं । आवरुनीं धरीं घालीं मूळबंदीं गांठी ॥४॥

आगळें पाऊल जिंके एकाएक । पावसील मान हे मानवती लोक ॥५॥

तुका म्हणे तुजमज मध्यें एक भाव । समतुकें बार घेऊं पावों उंच ठाव ॥६॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
आमच्या टेलिग्राम ग्रुप वर सभासद व्हा. इथे तुम्हाला इतर वाचक आणि लेखकांशी संवाद साधता येईल. telegram channel