माझ नाव अवि पाटील माझ मुळ गाव परभणी . आणि मी अनुभव केलेल्या एक विचित्र घटने बद्दल तुम्हाला आज सांगणार आहे मी तेव्हा नुकतीच बारावीची परीक्षा पास केली होती . गुण थोडे कमी होते म्हणून तालुक्याच्या गावी Admission घ्यावे लागले . त्यामुळे मला तिथेच कॉलेज जवळ एखादी राहण्याची खोली भाड्याने शोधावी लागली . आणि नशिबाने मला अशी रूम सापडली माझ्या सोबत माझे ३ मित्रसुद्धा होते रूम शेअर करायला .
आमची रूम एका दुमजली इमारतीत होती. आणि एक मस्त हवेशीर मोकळ टेरेस सुधा होत तिला . एके दिवशी आमचा रूम पार्टनर असलेल्या निलेश ने सांगितलं कि हि इमारत ज्या ठिकाणी उभी आहे तिथे आधी मसनवटा म्हणजे स्मशान होत . आणि ते खरच होत कारण आमच्या इमारतीच्या बाजूला सुमारे ५० मीटर अंतरावर हिंदू श्मशान भूमी होती आम्ही कधी कधी जेव्हा टेरेस वर जायचो तेव्हा . जळणाऱ्या चितेचा धूर आणि अग्नी दिसत असे. पण आम्हाला कधीच या गोष्टीची भीती वाटली नाही .
माझा रोज रात्रीचा एक प्रोग्राम फिक्स होता . जेवण झाल कि मी टेरेस वर जाऊन माझ्या गर्लफ्रेंड शी जिच नाव गुड्डी होत रात्री उशिरा पर्यंत फोन वर गप्पा मारत बसायचो . आणि मी तसा निडर होतो आणि भूत प्रेतांवर विश्वास सुधा नव्हता . आणि भिण्याच कारण नव्हत कारण मी जेव्हा फोन वर बोलायचो तेव्हा आमच्या इमारतीला चिटकून असलेल्या दुसर्या इमारतील राहणाऱ्या कुटुंबातील एक बाई रोज जेवणानंतर . शतपावली साठी तिथे येत असायची .
पण एक दिवस झाल अस कि ती बाई २ ते ३ दिवस शतपावली साठी येत नव्हती पण माझा आपल रोजच फोने वर बोलण चालूच होत. असाच एका रात्री बोलता बोलता १२ वाजले . मी आपल्या धुंदीत होतो . अचानक बाजूच्या इमारतीच्या टेरेस चा दरवाजा उघडला आधी मी विचार केला कि ती बाजूची बाई असेल . पण लक्षात आल कि रात्रीचे १२ वाजले आहेत आणि या वेळेला ती शतपावली कशी काय वर येवू शकते कारण रोज तर ती १० पर्यंत तिची शतपावली आटोपून निघून जायची. पण वाटल कि २ ते ३ दिवस ती आली नव्हती आणि आज उशीर झाला असेल जेवणाला म्हणून आली असेल . म्हणून मी आपला टेरेस च्या भिंतीला चिटकून खाली बसलो आणि फोन वर बोलू लागलो .
५ मिनिट झाले असतील अचानक मला बाजूच्या टेरेस वर कोपर्यात कोणी तरी लोखंडी सळीने काही तरी ठोकतय असा आवाज झाला . मी उठलो आणि पहिले पण टेरेस वर कोणीच नव्हते आणि आवाजही होत नव्हता . मला वाटल गेली असेल ती म्हणून मी पुन्हा खाली बसून बोलू लागलो . जसा मी खाली बसलो तसा तो आवाज पुन्हा येवू लागला . मी परत उठून पाहिलं म्पण सगळ शांत म्हणून मी त्यांच्या टेरेस जवळ गेलो . जसा मी टेरेस जवळ गेलो तसा तो आवाज पुन्हा येवू लागला आणि यावेळी तो जोरात कोणीतरी लोखंडी सळीने जमिनीवर वार करण्याचा आवाज येत होतो मी आवाज दिला .
वाहिनी तुम्ही आहात का तिथे . जसा मी आवाज दिला तसा येणारा आवाज शांत झाला पण काही उत्तर नाही आले . आणि २ मिनिटात पुन्हा तोच आवाज येवू लागला आवाज टेरेस च्या एका कोपर्यातून येत होता . अंधार असल्यामुळे मला निट दिसत नव्हते. मी विचार केला कि जाऊन पाहूया . म्हणून मी आमच्या टेरेस च्या कॉमन भिंतीवर चढलो आणि त्यांच्या टेरेस मध्ये उडी मारली . आणि हळूच त्या कोपर्याजवळ गेलो आणि तिथल दृश्य पाहून घामच फुटला कारण तिथे कोणीच नव्हते फक्त एक लोखंडी सळी आपोआप जमिनीवर आपटत होती . मी तसाच धावत पळत त्या टेरेस वरून आमच्या टेरेस वर उडी मारली आणि अंगातील सगळी शक्ती एकवटून मी माझ्या रूम मध्ये पळालो आणि सरळ जाऊन अंगावर चादर घेऊन झोपलो .
सकाळी उठल्यावर झालेली हकीकत सांगितली मला ताप सुधा आला होता . निलेश कडून कळले कि बाजू वाले तर अजून आलेच नाही आहेत . भीती अजून भर पडली कि रात्री दरवाजा कोणी उघडला . मी वडिलांना फोन करून सगळ सांगितलं त्यांनी ताबडतोब मला तिथून घेऊन गेले आणि माझ Admission पुण्याच्या एका कॉलेज मध्ये केले .
मित्रानो कधी कधी अदृश्य गोष्टी हि मनात एक भीती निर्माण करून जातात . त्या जर खरच दिसू लागल्या तर आपली हालत काय होईल याचा विचारही करू शकत नाही .
