सविता कारंजकर
इवलासा जीव तुझा
रंगसंगती सुरेख..
बसलास तू पानांवरी
पसरूनी पंख...
पान खुलले हसले
मग हळूच पुसले..
रंग तू उधळले..
परागकण तू लुटले..
सांग एवढे करून
तुला काय गवसले?
जीव गालात हसला..
मनोमनी सुखावला..
म्हणे देत देत घेणा-याच्या
मोदातला मोद
मी लुटला....
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
