झाकायचे दु:ख जेंव्हा
जाहीर करत गाली
आसवे किती ही भोळी
येतात अवेळी खाली!

लपवायचा आनंद होता
दाखवून अश्रू गेला
डोळ्यांच्या कडा ओल्या
सांगून गुपीत गेला....

जगण्यातील दु:ख माझे
नेतात दूर वाहून
करतात भार हलका
खरे सोबती  होऊन ....

शोधाया भूतकाळ माझा
न दूर जावे लागे
डोळ्यांत लपलेत भेदी
फिरतात असावांच्या मागे

मी कधीच एकटा नव्हतो
आसवांचे मेघ डोळी,
घन गर्जत होते
अन ओल्या होत्या ओंजळी!

रघू व्यवहारे
औरंगाबाद,
24/07/2015
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
आमच्या टेलिग्राम ग्रुप वर सभासद व्हा. इथे तुम्हाला इतर वाचक आणि लेखकांशी संवाद साधता येईल. telegram channel