सोहं सोहं वाजे ढोल । आमचा युगायुगीचा खेळ ।
परब्रह्म भुलले अकळ । या खेळाचे गुरु जाणे मूळ ॥१॥
ब्रह्मा विष्णू शिवादी साचार । आधी होते निराकार ।
माझे कोल्हाटियाचा प्रकार ॥२॥
खेळे परात्पर ऊपरी । चैतन्याचे महाशिखरी ।
वेळु रोविला श्रीसोहंपुरी । खेळ खेळले नानापरी ॥३॥
आमुचा खेळ पाहुन । निर्गुण ते जाहले सगुण ।
शरण एका जनार्दन । गेला तनु मन विसरून ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
