भुवनदहनकाळीं काळ विक्राल जैसा । सकळ गिळित ऊभा भासला भीम तैसा ।
दुपट कपिंत झोके झोंकिली मेदिनी हे । तळवट धरि धाकें धोकिली जाउं पाहे ॥१॥
गिरिवरुनि उडाला तो गिरि गुप्त झाला । घसरत दश गांवें भूमिकेमाजिं गेला ।
उडती झडझडाटें वृक्ष हे नेटपाटें । पडति कडकडाटे अंगवातें धुधाटें ॥२॥
थरथरित थरारी वज्र लांगल जेव्हां । गरगरित गरारी सप्त पाताळ तेव्हां ।
फणिवर कमठाचे पृष्ठिशीं आंग घाली । तगटित पवनाची झेंप लंकेसि गेली ॥३॥
थरकत धरणी हे हाणतां वज्रपुच्छें । रगडित रणरंगीं राक्षसें तृण तुच्छें ।
सहज रिपुदळाचा थोर संहार केला । अवघड गडलंका शीघ्र जाळून आला ॥४॥
सहज करतळें जो मेरुमंदार पाडी । दशवदन रिपू हे कोण कीती बराडी ।
अगणित गणवेना शक्ति काळासि हारी । पवनतनुज पाहा पूर्ण रुद्रावतारी ॥५॥

॥ भीमरूपी स्तोत्र संपूर्ण ॥७॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
आमच्या टेलिग्राम ग्रुप वर सभासद व्हा. इथे तुम्हाला इतर वाचक आणि लेखकांशी संवाद साधता येईल. telegram channel