१६५१

वाउगाचि सोस न करी सायास । भजे श्रीसंतांस एकभावें ॥१॥

जाणोनि नेणतां कां होसीं रे मुर्ख । सुखांचे निजमुख विटेवरी ॥२॥

एका जनार्दनीं धरुनि विश्वास । होई कां रे दास संतचरणीं ॥३॥

१६५२

सहस्त्र मुखांचा वर्णितां भागला । तें सुख तुजला प्राप्त कैचें ॥१॥

संतांचे संगती सुख तें अपार । नाहीं पारावार सुखा भंग ॥२॥

एका जनार्दनीं सुखाचीच राशी । उभा हृषिकेशी विटेवरी ॥३॥

१६५३

सुख अनुपम्य संतसमागमें । अखंड दुणावतें नामें । दहन होती सकळ कर्में । आणिक वर्म दुजें नाहीं ॥१॥

वाचे म्हणे कृष्णहरी । तेणें पापा होय बोहरी । संसारासी नुरे उरी । हा महिमा सत्संगाचा ॥२॥

काशी प्रयागादि तीर्थे बरी । बहुत असती महीवरी । परी संतसमागमाची थोरी । तीर्थे न पावती सर्वदा ॥३॥

असती दैवतें अनंत कोटी । परी संतसमागमक भेटी । दैवती सामर्थ्य हिंपुटी । हा महिमा संतांचा ॥४॥

एका जनार्दनीं मन । संतचरणीं दृढ ध्यान । तेणें प्राप्त सच्चिदानंदघन । विठ्ठल देव विसंबे ॥५॥

१६५४

सर्वकाळ सुख रामनामीं । ऐसा ज्याचा देह धन्य तोचि ॥१॥

जागृती सुषुप्ती रामनाम ध्यान । कार्य आणि कारण रामनामें ॥२॥

एका जनार्दनीं ध्यानीं मनीं । श्रीरामावांचुनीं आन नेणें ॥३॥

१६५५

सुखरुप धन्य जाणावा संसारी । सदा वाचे हरि उच्चारी जो ॥१॥

रामकृष्णानाम वदे वेळोवेळां । हृदयीं कळवळां संतभेटी ॥२॥

एका जनार्दनीं प्रेमाचा कल्लोळ । भुक्ति मुक्ति सकळ वसे देव ॥३॥

१६५६

आवडे देवासी तो ऐका प्रकार नामाचा उच्चार रात्रंदिन ॥१॥

तुळसीमाळ गळा गोपीचंदन टिळा । हृदयीं कळवळा वैष्णवांचा ॥२॥

आषाढी कार्तिकी पंढरीची वारी । साधन निर्धारी आन नाहीं ॥३॥

एका जनार्दनीं ऐसा ज्याचा नेम । तो देवा परमपूज्य जगीं ॥४॥

१६५७

तीर्थाटन गुहावास । शरीरा नाश न करणें ॥१॥

समागम संतसेवा । हेंचि देवा आवडतें ॥२॥

करितां रामनाम लाहो । घडती पाहाहो धर्म त्या ॥३॥

सकळ कर्में जाती वायां । संतपायां देखतां ॥४॥

एका जनार्दनीं होतां दास । पुरे आस सर्वही ॥५॥

१६५८

सकळ तीर्थे । घडती करितां नामस्मरण । देवाधि देव उत्तम । तोही धांवे समोरा ॥१॥

पहाहो वैषणवांचे घरीं । सकळ तीर्थे कामारी । ऋद्धिसिद्धि मोक्ष चारी । दास्यत्व करिती सर्वदा ॥२॥

शरण एक जनार्दनीं । तीर्थांचा तो अधिष्ठानी नामस्मरणक आनुदिनीं । तया तीर्थे वंदितीं ॥३॥

१६५९

भुक्तिमुक्तीचें सांकडें नाहीं विष्णुदासां । प्रपंचाची आशा मा तेथें कैची ॥१॥

वैकुंठ कैलास अमरपदें तिन्हीं । तुच्छवत मनी मानिताती ॥२॥

राज्य भोग संतती संपत्ति धन मान । विष्ठेंअ तें समान श्वान सुकर ॥३॥

मा ब्रह्माज्ञाना तेथें कोण पुसे तत्त्वतां । घर रिघोनि सायुज्यता येत असे ॥४॥

एका जनार्दनीं नामाची प्रौढी । ऋद्धिसिद्धि दडी घरीं देती ॥५॥

१६६०

कलिकाळाचे न चले बळ । ऐसे सबळ हरिदास ॥१॥

सेवेचें तो कवच अंगीं । धीर प्रसंगीं कामक्रोध ॥२॥

रामनाम हाचि बाण । शस्त्र निर्वाण सांगातीं ॥३॥

एका जनार्दनीं यमाचे भार । देखतां समोर पळती ते ॥४॥

१६६१

जाईल तरी जावो प्राण । परी न सोडा चरण संतांचे ॥१॥

होणार तें हो कां सुखे । परी मुखें रामनाम न सोडा ॥२॥

कर्म धर्म होतु कं होनी । परी प्रेम कीर्तनीं न सोडा ॥३॥

एका जनार्दनीं वर्म । सोपा धर्म सर्वांसी ॥४॥

१६६२

परमार्थाचा हाचि भाव । वाचे देव स्मरावा ॥१॥

नाहीं दुजा छंद मनीं । संतचरणीं विश्वास ॥२॥

न धांवे वायां कोठें मन । संतचरणांवाचुनी ॥३॥

एका जनार्दनीं नेम । सर्वोत्तम हृदयीं वसे ॥४॥

१६६३

जन्ममरण कोडें निवारी हा संग । भजें पाडुंरंग आधी ॥१॥

वायांची पसारा नासिलासी सारा । कां रे चुकसी पामरा भजनासी ॥२॥

एकविध भाव भक्ति करी मोळी । तेणें कुळींची मुळी हाती लागे ॥३॥

एका जनार्दनीं संतांचा सेवक । तयाचा मग धाक ब्रह्मादिकां ॥४॥

१६६४

संकल्प विकल्प नका वायां । धरा पायां विठोबाच्या ॥१॥

सर्व तीर्था हेचि मुळ । आणीकक केवळ दुजे नाहीं ॥२॥

संतसमागमेम उपाधी । तुटती आधिव्याधी घडतांची ॥३॥

एका जनार्दनीं वर्म सोपें । हरती पापे कलियुगीं ॥४॥

१६६५

गव्हंची राशी जोडिल्या हातीं । सकळ पक्कान्नें तै होतीं ॥१॥

ऐसा नरदेह उत्तम जाण । वाचे वदे नारायण ॥२॥

द्रव्य जोडितां आपुलें हाती । सकळ पदार्थ घरा येती ॥३॥

भावें करी संतसेवा । एका जनार्दनीं प्रिय देवा ॥४॥

१६६६

वेदोक्त पठण करितां चढे मान । तेणें होय पतन कर्मभूमी ॥१॥

सोपें ते साधन संतांसी शरण । तेणें चुके बंधन जडजीवां ॥२॥

अभ्यासाचा सोस वाउगाची द्वेष । न करी सायास नाम जपे ॥३॥

एका जनार्दनीं सायासाचे भरी । नको पडुं फेरी चौर्‍याशींच्या ॥४॥

१६६७

पालटे भावना संताचे संगती । अभाविकांहि भक्ति प्रगटतसे ॥१॥

ऐसा ज्याचा उपकार । मानिती निर्धार वेदशास्त्रें ॥२॥

तारितीं आणिकां देऊनि विठ्ठलमंत्र । एका जनार्दनीं पवित्र नाम गाती ॥३॥

१६६८

संत केवळ घातकी पाही । परी त्यासि पातक नाहीं ॥१॥

निजबोधाचे करुनी फांसे । दोघे गोसावी मारिले कैसे ॥२॥

अती खाणोरिया कर्म करी । दिवसां जाळिले गांव चारी ॥३॥

एका जनार्दनीं घातकी मोठे । त्यासी अंतक केवी भेटे ॥४॥

१६६९

छळणे करुनी बोलतां । तात्काळ जाली समाधी अवस्था । सद्भावें विनटतां संतां । न कळे तत्त्वता काय देती ॥१॥

जाणा जाणते सकळ । ज्यासी निजप्राप्तीची कळवळ । तिहीं सांडोनि स्थळ । संतजन वंदावे ॥२॥

एका जनार्दनीं तान्हें । भुकाळू पै मागूं नेणे । कुर्वाळूनियां स्तनें । जनार्दनें लाविले ॥३॥

१६७०

नरदेहीचा हाचि मुख्य स्वार्थ । संतसंग करी परमार्थ ॥१॥

आणिक नाहीं पां साधन । मुखीं हरि हरि स्मरण ॥२॥

सोडी द्रव्य दारा आशा संतसंगे दशा पावावी ॥३॥

जरी पोखालें शरीर । तरी तें केव्हाहीं जाणार ॥४॥

जनार्दनाचा एका म्हणे । संतापायी ठाव देणें ॥५॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel