९०१

आनंदें करुनी संसारीं असावें । नाम आठवावें श्रीरामाचें ॥१॥

नामाचियां योगे संसार तो चांग । येरव्हीं तें अंग व्यर्थ जाय ॥२॥

ऋषी मुनी सिद्ध संत महानुभाव । रामनामें भवा सुखें केला ॥३॥

नामें होयसुख असुअख नामे निरसें दुःख । रामनाम एक हृदयीं धरा ॥४॥

एका जनार्दनी नामाचा आठव । सुखदुःख भाव दुराविला ॥५॥

९०२

पुरुष अथवा नारी आलिया संसारीं । वाचे हरी हरी भलत्या भावें ॥१॥

सुफळ संसार एका रामनामें । वाउग्या त्या भ्रमें पतन घडे ॥२॥

जन्ममरणाचा तोडॊनियां फांसा । वेगीं हृषिकेशा भजा आधीं ॥३॥

एका जनार्दनीं किती हें सांगावें । गुंतलेती हावे वाउगें तें ॥४॥

९०३

भवरोगासी वोखद । रामनाम हेंचि शुद्ध ॥१॥

येणे तुटे रोग व्यथा । भुक्ति मुक्ति वंदिती माथा ॥२॥

न लगे आणिकाचे काम । वाचे वंदें रामनाम ॥३॥

पथ्य एक शुद्ध क्रिया । एका जनार्दनीं लागे पायां ॥४॥

९०४

योग याग तप नलगे साधन । वाचे रामकृष्ण जपे आधीं ॥१॥

कायिक वाचिक मानसिक भाव । तेणें सर्व ठाव एकरुप ॥२॥

संसार सांकडें भ्रमिष्टासी पडे । उच्चारितां नाम तया न पडे सांकडें ॥३॥

एका जनार्दनीं नेम हाचि राम । सोपें तें वर्म गूढ नको ॥४॥

९०५

रामकृष्ण ऐसें नाम । सुलभ सोपें तें सप्रेम । उच्चारितां नित्य नेम । तया पेणें वैकुंठ ॥१॥

नका करुं आळस कोणी । लहान थोर धरा मनीं । तुटेल आयणी । जन्म आणि मृत्यूची ॥२॥

आहे मज भरंवसा । एका जनार्दनीं ठसा । आळस नका करुं सहसा । लहान थोर सकळ ॥३॥

९०६

सोपा मंत्र वाचे हरीहरी म्हणा । तुटेल बंधना यमाचिया ॥१॥

न करी आळस हाचि उपदेश । येणें सावकाश तरती जगीं ॥२॥

कलीमाजीं सोपें रामनाम ध्यान । यापरतें साधना आन नाही ॥३॥

एका जनार्दनीं न करीं आळस । रामनाम घोष मुखें करीं ॥४॥

९०७

नामधारक हो कां भलता । त्याचे चरणीं ठेवीन माथा ॥१॥

न म्हणे उत्तम अधम । मुखीं जपतां रामनाम ॥२॥

यातीकुळाचें कारण । नाहीं नामविण ॥३॥

नाम जपे तोचि श्रेष्ठ । एका जनार्दनीं वरिष्ठ ॥४॥

९०८

राम म्हणोनि दीन येती काकुलती । त्याच्या यातनेचे दोषे सांगावे किती ॥१॥

काय साचलें नाठवे पाप । नामें निष्पाप महादोषी ॥२॥

चित्रगुप्त जव पाहे वही । कोरडें पान रेघही नाहीं ॥३॥

खोडी ना मोडीसमुळ उडे । एका जनार्दनीं नामें पाप झडे ॥४॥

९०९

अवघे जन्म उत्तम । वाचे स्मरा रामनाम ॥१॥

अवघे वदती नाम साचें । धन्य धन्य ते दैवाचे ॥२॥

संतसंग सदा । अवघा तया हाचि धंदा ॥३॥

अवघे वर्ण उत्तम । भेदाभेद नाही काम ॥४॥

अवघा एका जनार्दन । भेदाभेदाचें नाहीं कारण ॥५॥

९१०

तुज सगुण जरी ध्याऊं तरी तुं परिमित होशी । तुज निर्गुण जरी ध्याऊं तरी तूं लक्षा न येसी ।

साचचि वेद पुरुषा न कळे श्रुति अभ्यासेंसी । तो तुं नाभाचा जो साक्षी शब्दें केवीं आतुडसी ॥१॥

राम राम रामा सच्चिदानंद रामा । भवसिंधु तारक जयतुं मेघःश्यामा ।

अनंत कोटी ब्रह्मांडधीशा अनुपम्य महिमा । अहं सोहं ग्रासुनी हें तो मागतसे तुम्हां ॥२॥

अष्तांगयोगें शरीर दंडुनि वायुसी झुंज घेवो । बहुसाल अंतराल तयाचा येतसे भेवों ।

कर्मचि जरी आचरुं रुढ धरुनियां भावों । विधिनिषेध माथा अंगी वाजतसे घावो ॥३॥

तीर्थयात्रेसी जाऊं तरी तें तीर्थ दुरी राहे । पर्वकाळ विचारितां नित्यकाळ वायांजाये ।

हाती जपमाळा घेउनी अगणित गणूं पाहे । तेथें पापिणी निद्रा घाला घालुनिया जाये ॥४॥

गृहशिखासुत्र त्यजुनी संन्यास करुं । न नासे संकल्प तयाचा धाक थोरु ।

तेथें मन निश्चळ न राहे यासी काय बा करुं । वेषचि पालटे न पालटे अहंकारु ॥५॥

जनीं जनार्दन प्रत्यक्ष डोळा कां न दिसे त्यासी । ममतांहकृतीनें योगी बुडविलेंसाधन आश्रमासी ।

एका जनार्दनीं सिद्ध साधन कां न करसीं । सांडी मांडी न लगे मग तूं रामचि होसी ॥६॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel